برنامه ریزی سفر ترکینگ بیس کمپ k2 و گردنه Gondogoro

این وبلاگ رو پیش از سفر نوشتم و حالا در تاریخ 4 شهریور به روز رسانی اش میکنم:

اگر دیوانه وار عاشق طبیعت و کوهستان نیستید در برنامه ریزی این سفر تجدیدنظر کنید.

این سفر از حیث شرایط محیطی(آب، دستشویی، غذا، دما و...) سخت تر از چیزی بود که در مطالب اینترنت میشد درک کرد.

عکس رو در کنکوردیا از بهادر گرفتم.( ترکینگ بیس کمپ کی 2 و گردنه گوندوگورو)

پیش از سفر به منطقه اورست، خیلی دلم میخواست به پاکستان و رشته کوه قره قروم سفر کنم، به نظرم کوه های این منطقه خیلی افسانه ای و سورئال اند، ولی از نظر فیزیکی و هزینه، آماده چنین سفری نبودیم. ضمن اینکه فصل صعود در پاکستان فقط تابستونه و فصل صعود در نپال بهار و پاییزه. بنابراین در سال 1402 رفتیم برای تجربه کوهنوردی در هیمالیا، درباره ترسهای پیش از اون سفر میتونید توی سفرنامه اورست بخونید. ولی حالا که نوبت به ترکینگ k2 رسیده و فردا عازم پاکستان هستیم میخواستم درباره تجربه برنامه ریزی این سفر و تجهیزات و جزئیاتش براتون بنویسم.

در سفر نپال(هیمالیا) یک لوپ 150 کیلومتر رو در منطقه اورست طی 12 روز پیمایش کردیم مرتفع ترین قسمت مسیر گردنه چولاپس بود با ارتفاع 5600 متر، ولی به خاطر فراز و نشیبهای مسیر بیش از 6هزار متر ارتفاع رو پیمایش کردیم و بیش از 5 روز در ارتفاع 5هزارمتری زندگی کردیم. توی سفر پاکستان(قره قروم) یک لوپ 180 کیلومتری رو در K2 طی 14 روز قرار هست پیمایش کنیم  و مرتفع ترین قسمت مسیر گردنه Gondogoro با ارتفاع 5600 متره ولی خیلی خیلی وحشیه و نیاز به تجهیزات فنی داره که یکم جلوتر مینویسم. در سفر اورست ما بیس کمپ نرفتیم چون هدفمون متفاوت بود، در قره قروم باید از بیس کمپ k2 عبور کنیم، بیس کمپ k2 با برودپیک یکی است.

شاید پیش از پرداختن به جزئیات سفر باید کمی درباره کلیات بنویسم، اینکه ترکینگ k2 و قره قروم  Karakoram  چی هست و کجاست بنویسم بعد بریم سراغ اصل داستان:

K2 دومین قله مرتفع دنیاست و خطرناکترین کوه جهان. در وصف خطر و سختی این کوه همینقدر بگم که صعود زمستانه‌ی اورست در 1980 انجام شده و صعود زمستانه k2 در سال 2021 انجام شده. یکی از مهمترین دلایل سفر من به قره قروم، کنکوردیاست. کنکوردیا محل برخورد یخچال بزرگ بالتورو و گادوین آستین است. تنها نقطه ای از جهان که همزمان میتوان 4 قله هشت هزارمتری رو از نزدیک دید.

سفر به پاکستان خطرناکه؟

حملات تروریستی و ناامنی معروف پاکستان مربوط به جنوب پاکستانه، جایی که مرز مشترک بین ایران و افغانستان و پاکستان هست، و شمال پاکستان جایی که رشته کوه قره قروم قرار داره و مرز مشترک با چین و هند وجود داره امنیت برقراره و خبری از حملات تروریستی نیست. پیش از سفر اخبار انگلیسی چند سال قبل رو سرچ کردم و مطمین شدم خبری نیست.

جزئیات برنامه ریزی ترکینگ k2 و گردنه گوندوگورو:

برنامه ریزی این سفر خیلی خیلی سخت تر از چیزی بود که فکر میکردم. برنامه ریزی سفرهای چالش‌برانگیز مثل کوهنوردی و تجربه زندگی با عشایر قطب شمال، چالش های خودشون رو داشتند ولی جنس سختی پاکستان یه جور دیگه بود. هزارتا راهنما پیدا کردم باهاشون صحبت کردم همه یه سایت برام میفرستادن که سایت فقط دمو بود و دیتایی توش نبود، معلوم بود سایت اصلا فعاال نیست و همشون یه برنامه ثابت از ترکینگ k2 نوشته بودن که انگار همه از هم کپی کرده بودن، این داستان برای همشون صادق بود. پشمام ریخته بود. ولی تا شروع میکردم یکم سوال کردن راجع به جزئیات برنامه میفهمیدم اصلا آدمهای فنی نیستن. ما قصد داشتیم یه لوپ 180 کیلومتری رو در منطقه k2 پیمایش کنیم و بعد از عبور از کنکوردیا و بیس کمپ K2 و برودپیک، از گردنه گوندوگورو عبور کنیم و این گردنه تا حد زیادی فنی هست و نیاز به مهارت زیادی داره. راهنمای خوب مسئله اصلی بود. بماند که قیمتهای پیشنهادیشون نجومی و فضایی بود. معروفترین تور خارجی برای ترکینگ K2شرکت آمریکایی Epicexpedition که هرسال توی فصل صعود بیش از ده برنامه اجرا میکنه و مبلغ تورهاش از 4500 دلار شروع میشه. اما در مذاکره با شرکتهای پاکستانی فهمیدم کف قیمت دو هزار دلاره ولی شرکتهای معتبر اصلا با این قیمت برنامه گردنه گوندوگورو را اجرا نمیکردن، با دوهزار دلار فقط بیس کمپ k2 رو اجرا میکردن. برای همین واقعا با بیش از 30 شرکت و گاید صحبت کردم. در نهایت موفق شدن راهنمای شرکت آمریکایی در پاکستان رو پیدا کنم. ولی انقدر اون شرکت امریکایی بهش پول میداد که عدد رقم های پیشنهادی من براش جذاب نبود. ولی خب از روی مرام و معرفت یه راهنمایی های خوبی کرد.

در نهایت از طریق مسافرهای سال قبل یه شرکت پاکستانی مطمئن شدم کیفیت سفرهای اجرا شده این شرکت قابل اعتماده و باهاشون وارد مذاکره شدم. این سفر برخلاف سفر نپال و ترکینگ های هیمالیا، هیچ اقامتگاه(تی هاوس) وجود نداره، تمام برنامه به صورت کمیپنگ است (14 شب کمپ) هیچ دوش و دستشویی وجود نداره، و از خدمات توریستی نپال خبری نیست، بنابراین سختی سفر حد و اندازه نداره و به همین خاطر از نپال گرونتره، البته که تجربه های قابل مقایسه ای نیستند. ولی خب ذهن آدمیزاد مقایسه گره. یه تفاوت دیگه این دو سفر باهم اینه که در نپال امکان اینکه از شرپا(پورتر) برای حمل بار استفاده نکنید وجود داره ما این کارو کردیم و کوله پشتی هارو خودمون حمل کردیم. ولی در پاکستان همچین امکانی وجود نداره چون تمام برنامه کمپینگه و حمل تجهیزات کمپ 14 روزه با غذا عملا غیرممکنه. براساس بررسی هایی که کردم، مردم دو روستای هنزا و هوشه در دو سر لوپی که پیمایش میکنیم از طریق حمل بار کوهنوردها در فصل تابستان امرار معاش میکنن و این تنها چیزیه که یکم عذاب وجدانم رو کم میکنه.

باتوجه به هزینه بالای این سفر تصمیم گرفتم از طریق تولید محتوا در طول سفر بخشی از هزینه سفر رو تامین کنم، اگر شما هم مایل به همکاری هستید به صفحه همکاری با من سر بزنید. با برندهای ایرانی زیادی صحبت کردم ولی درکی از تولید محتوا نداشتن فقط دنبال تبلیغ و فالور بودن.  یک برند قهوه که هنوز محصولاتش لانج نشده به همراه دو برند امریکای و سوئیسی که برام تجهیزاتی مثل کوله و تی شرت فرستادن توافق کردیم و قراره در این سفر براشون عکاسی کنم.

تمام برنامه های کوهنوردی پاکستان از اسلام آباد شروع میشه، ولی پرواز ایرانی مستقیم به اسلام آباد نداریم و پروازهای خارجی حدود 15 میلیون گرونتر هستند و اغلب توقف دارن. پس تصمیم گرفتیم پرواز ایران به لاهور بگیریم (پرواز ماهان 21 میلیون) و از لاهور با ماشین به اسلام آباد بریم بعد با یه پرواز داخلی به اسکاردو، پایه کوه قره قروم بریم. یه راه دیگه پرواز از لاهور به اسکاردو هست ولی روزهای محدودی از هفته این پرواز انجام میشه و با برنامه ما جور نشد. بنابراین بعد از یه پرواز 4 ساعته میرسیم لاهور بعد با ماشین میریم تا اسلام آباد حدود 4 ساعت و بعد اگر خوش شانس باشیم و به موقع برسیم با یه پرواز یه ساعت میپریم به اسکاردو و اگر بخت با ما یار نباشه مجبوریم اسلام آباد تا اسکاردو هم با ماشین بریم که خیلی طولانی میشه اما خب اونم حال خودشو داره سفر زمینی در پاکستان جذاب میتونه باشه.

برای عبور از گردنه Gondogoro  نیاز به تجهیزات فنی مثل هارنس، کرامپون، یومار، کارابین، هلمت و تعدادی خرده تجهیزات دیگه هست که میشه اینهارو در اسکاردو هم اجاره کرد(آپدیت: اجاره هیچ وسیله فنی رو به اسکاردو موکول نکنید و هرچیزی نیاز دارید با خودتون ببرید حتی اگر شده قرض بگیرید). به صورت کلی حمل این همه وسیله برای یک روز اون هم روزی که قراره از گردنه رد شیم یکم دیوانگی ولی خب کلا بذر برنامه ریزی چنین سفرهایی حاصل دیوانگیه: )(آپدیت:گردنه گوندوگورو خطرناک تر و صد البته سخت تر از چیزی که فکر میکردمم، توی مطالب بعدی درباره اش مینویسم)

تجهیزات مورد نیاز ترکینگ k2، قره قروم Karakoram:

دافلبگ 80 یا 120

کوله پشتی 30 لیتری یک روزه

کفش ترکینگ مناسب پیمایش طولانی

یخ شکن ژله ای(کافیه نیاز به کرامپون نیست،البته اگر گردنه گوندوگورو میرید یخ شکن نیاز است)

چتر (برای کوهنوردی در روز که دما تا 40 درجه میرسه)

کیسه خواب(کانفورت منفی 15 )

زیرانداز(تمام طول مسیر کمپ روز یخچال است)

هدلامپ(باتری اضافه)

کلاه نقاب دار و باف گردنی

بطری آب و کملبک (دولیتر)

شلوار گورتکس (برند ایرانی قایا پیشنهاد میشه)

شلوار بیس

شلوار پلار(قایا پیشنهاد میشه)

کت پر نیمه سنگین ( بهترین برند ایران واقعا قایاست، امتحانش رو پس داد در سفر سیبری در دمای منفی 50)

کت پر سبک

لایه بیس

تیشرت پلار

جوراب (چهارتا حداقل)

شورت (حداقل 6 تا)

دستکش بیس و دستکش ضدآب

کلاه بافتنی

باف

باتوم

عینک (آفتابی و در صورت امکان عینک طوفان)

موادخوراکی برای تغذیه روزانه:

بادام زمینی تیاور

انرژی بار تیاور

کره بادام زمینی تیاور

عسل تیاور

میوه خشک گوپ گوری

قرص جوشان کلسیم

ساشه منیزیم

کیف کمک های اولیه:

پمادها 

ضدآفتاب

پیروکسیکام

روماکام

قطره استریل چشمی 

ویتامین ا د 

رکوبیزول 

تریامسینولون ان ان 

پماد نیش حشرات (کالامین، سی گل افتر بایت، بی فور بایت) 

شیاف دیکلوفناک

شیاف هموروئید 

پتو‌نجات

قرص ها

دمیترون 

استازولامید

فاموتیدین 

ایبوپروفن 

لوپیرامید

کلداستاپ

چسب زخم

چسب بخیه

گاز استریل

چسب پارچه‌ای 

ORS(روز سوم سفر انقدر خوردیم که حد نداره، اگر نبود به فنا میرفتیم)

قرص تصفیه آب 

دستکش لاتکس.

اگر دیوانه وار عاشق طبیعت و کوهستان نیستید در برنامه ریزی این سفر تجدیدنظر کنید.