سفرنامه هیمالیا، منطقه اورست ( هر آنچه که باید برای ترکینگ اورست بدانیم)

لذت دیدن اورست، بلندترین نقطه‌ی روی زمین از قله‌ی 5.400 متری گوکیو بعد از صد کیلومتر پیمایش در خلوت‌ترین روزهای منطقه اورست، فقط بخش کوچیکی از جذابیت های سفر ما به هیمالیاست.

قسمت اول:

این سفرنامه مربوط به سفر من و سیما به منطقه اورست در شهریور 1402 است.

کدوم بلیط هواپیما برای سفر به نپال مناسبه؟ طبق معمول برای اینکه هزینه های سفر رو مدیریت کنیم، سه ماه قبل از سفر، بلیط هواپیما از ایران به نپال رو با هواپیمایی ایرعربیا و با 10 ساعت توقف در شارجه به قیمت 20 میلیون تومان خریدیم. (ایرعربیا با یک استراتژی جذاب در خیلی از مسیرها ارزونترین بلیط هارو ارائه میده، استراتژیش اینه که هیچ سرویسی در طول پرواز نمیده، یعنی حتی یک لیوان آب در طول پرواز مستلزم پرداخت هزینه است، ضمن اینکه بار رو هم باید جداگانه خرید، ولی در مجموع برای ما که ذات سفر از آپشنهای طول سفر اهمیت بیشتری داره جذابه). برای خرید بلیط هواپیما در ایران من بهترین تجربه رو از فلای تودی داشتم و هربار راضی بودم. بهترین قیمت و بهترین پشتیبانیرزرو اتاق در هتل ترانزیت فرودگاه شارجه:توی سرچ ها متوجه شدیم فرودگاه شارجه صندلی های عمومی برای استراحت مسافرهای ترانزیت نداره، یه سری لوژ دارن که صندلی راحت داره ولی باید هزینه پرداخت کرد. این گزینه خیلی برامون جذاب نبود. و از سر تجربه سفر قبلی به کنیا، با اینکه فرودگاه استانبول صندلی استراحت عمومی داشت، خیلی توقف توی فرودگاه خسته کننده و کسالت اور بود. این شد که تصمیم گرفتیم از هتل ترانزیت فرودگاه برای استراحت ده ساعته استفاده کنیم که وقتی میرسیم نپال سرحال باشیم و بتونیم از روزمون استفاده کنیم. یه اتاق دوتخته با سرویس و حمام اشتراکی شبی صد دلار بود، مبلغش قابل توجه بود اما به استراحتش می‌ارزید. ناگفته نماند که خیلی سر و صدا زیاد بود به خاطر تردد سایر مسافرین، ولی باید میگفتیم جایی بهمون اتاق بدن که تردد کمتر باشه. ما از طریق ایمیل اتاق رو رزرو کردیم و در بدو ورود پرداخت رو انجام دادیم، پرداخت هم حتما باید به درهم انجام بشه.راهنمای بومی در نپال یا راهنمای ایرانی برای سفر به هیمالیا بهتره؟در طول این سه ماه مثل سفر کنیا شروع کردم به بررسی راهنماهای محلی نپال در اینستاگرام، به 10 نفری دایرکت دادم و ازشون اطلاعات گرفتم و در طول این مدت سفرهاشون به هیمالیا رو بررسی میکردم. در آخر براساس مهارت و هزینه تصمیم گرفتیم با تیم Himalayan adventure lab این سفر رو تجربه کنیم. البته دوتا دلیل دیگه هم وجود داشت، اول اینکه این شرکت بهم پیشنهاد داد تا به جای بخشی از هزینه سفر بهشون از عکسهایی که در طول سفر میگیرم بدم. و دلیل دوم، این شرکت براساس تجارت منصفانه اعلام کرد که ما از باربر برای حمل بار استفاده نمیکنیم و به سبک آلپاینست باید کوله سبک جمع کنیم و خودمون کوله هارو حمل کنیم. ما هم گفتیم چشم:). پس دوتا کوله 30 لیتری جمع کردیم، کوله من شد 12 کیلو و کوله سیما 9 کیلو.ما بینهایت از سفر با راهنمای بومی راضی هستیم، حضورشون در کنارمون برامون اطمینان خاطر بود و تسلطشون به مسیر و اقامتگاه ها خیالمون رو راحت کرده بود. ضمن اینکه راهنمای ایرانی هم در نهایت باید از راهنمای بومی استفاده کنه، و این یعنی هزینه ‌ی بیشتر، پس چه بهتر که مستقیم با راهنماهای بومی نپال سفر کنیم، فقط انتخاب و اعتماد کار سختیه که ما تونستیم با چند جلسه آنلاین شناخت نسبی ازشون پیدا کنیم. و حالا شما راه کوتاه تری دارید چون میتونید از تجربه ما استفاده کنید.کدوم مسیر ترکینگ نپال رو بریم؟انقدر مسیرهای ترکینگ هیمالیا در نپال جذاب و متنوع است که انتخاب خیلی سخت بود اما باید توان فیزیکی و زمان پیمایش رو در نظر میگرفتیم. اول با توجه به توان فیزیکیمون تصمیم گرفتیم بریم ترکینگ ماردی هیمال، به نظر خلوت و راحت میومد. اما بعد از دوماه تمرین (هفته ای سه روز فانکشنال ترینینگ و دو روز دویدن در هفته) تصمیمون عوض شد و با کمک راهنمای محلی(سیرجان) یک لوپ ترکینگ جذاب در منطقه اورست طراحی کردیم، این مسیر حدود 150 کیلومتر با بیش از 6000 هزار متر ارتفاع داره و پیش بینی کردیم حدود 12الی 14 روز این پیمایش زمان میبره. سختی ها و زیبایی های مسیر در این ترکینگ نفس‌گیر بود اما از عهده اش بر اومدیم.بهترین زمان برای سفر به هیمالیای نپال چه زمانیه؟بدون شک در یک سرچ سریع میتونید بفهمید که پاییز و بهار بهترین زمان سفر به نپاله، اما وقتی همه میدونن بهترین زمان سفر کیه، یعنی این زمان مناطق کوهنوردی خیلی خیلی شلوغه. حالا راه گریز چیه! ریسک کردن.نپال یکی از کشورهایی که در تابستون مانسون(بارونهای موسمی) اتفاق میوفته، تقریبا هر روز، صبح تا شب بارونهای سیل آسا میباره. دو تا دلیل محکم وجود داشت که ما تصمیم بگیریم برای زمان سفر به هیمالیای نپال ریسک کنیم:

• اول اینکه های سیزن خیلی شلوغ بود. و ما دوست داشتیم مسیرهای پیمایش رو خلوت تجربه کنیم
• دوم اینکه من دوست داشتم هیمالیا رو غرق در ابر ببینم، قله های سر به فلک کشیده که از لا به لای ابرها بیرون زدند

این شد که در اواخر آگوست و اوایل سپتامبر(شهریور) عازم سفر شدیم. سه شهریور پرواز رفت رو گرفتیم و بیست شهریور پرواز برگشت. در هر دو مسیر پرواز ده ساعت در شارجه توقف داشتیم. پنج روز اول پیمایش داشتم به خاطر این تصمیم گیری سکته میکردم چون همه جا غرق در مه بود و ما هیچ اثری از کوه های سر به فلک کشیده‌ی هیمالیا نمیدیدیم. اما بعد از عبور از ارتفاع 4.500 متر اوضاع ایده آل شد، جلوتر در مورد مناظر و مسیر بیشتر توضیح میدم.بهترین مسیر پیمایش در منطقه اورست:ما شنبه رسیدیم کاتماندو، ویوک از تیم HAL اومد فرودگاه استقبالمون و بعد از رفتن به محل اقامت و گذاشتن وسایل یه شهر گردی مختصر داشتیم و بعد رفتیم سراغ خرید وسایلی که کم و کسر داشتیم. مثل کرامپون برای عبور از یخچال های هیمالیا و چتر برای روزهای بارانیه زیاد:).

حق کپی رایت عکس ها متعلق به سعید هادی پور است.

سیرجان راهنمای ما به همراه ویوک هفته گذشته مسیری که قرار بود پیمایش کنیم رو یک دور کامل رفته بودن تا هم به مسیر مسلط بشن و هم هماهنگی لازم برای رزرو اقامتگاه ها در طول مسیر رو انجام بدن. برای همین سیرجان در لوکلا منتظر ما بود. لوکلا خطرناک ترین فرودگاه جهان رو داره به خاطر داشتن باند پرواز 500 متری، و ما طبق برنامه یکشنبه یه پرواز داخلی داشتیم از کاتماندو به لوکلا، ساعت 4 صبح یکشنبه، ویوک اومد دنبالمون باهم رفتیم فرودگاه، ساعت 6 پرواز داشتیم، وقتی رسیدیم فرودگاه فهمیدیم پرواز یک ساعت تاخیر داره. دعا میکردیم که با یک ساعت تاخیر پرواز انجام بشه. چون شنیده بودم گاهی پیش میاد یک هفته‌‌ی تمام پروازهای کاتماندو به لوکلا به خاطر وضع بد آب و هوا کنسل بشه.

فرودگاه لوکلا (هیلاری و تنزینگ)

از صحبت سایر مسافرها فهیمیدیم که بعله، گویا در 5 روز گذشته هیچ پروازی به لوکلا انجام نشده و همه پروازها کنسل شده. خلاصه تا ساعت 11 صبر کردیم. بعد با لیدرمون تماس گرفتیم، گفت بررسی میکنم خبر میدم. در کمتر از نیم ساعت پلن B رو اجرا کردن. برامون یک جیپ هماهنگ کردن تا از طریق جاده به نزدیکترین روستای اطراف لوکلا بریم. جالبه بدونید هیچ جاده ای به لوکلا وجود نداره و ارتباط با این روستا از طریق پرواز انجام میشه. سرتون رو درد نیارم، ما دو روز با جیپ در راه بودیم برای رسیدن به نزدیکترین مسیر پیاده روی به لوکلا، روزی ده ساعت رانندگی در جاده های خراب، غرق در مه و بارون. جاده هایی که ما در ایران هیچ وقت با ماشین واردشون نمیشیم. حتی اکثر ماشینهای آفرود ایرانی هم نمیتونن وارد چنین جاده هایی بشن. و این جاده های مسیر اصلی تردد بین شهرها در نپال بود.

روز اول سواری با جیپ از کاتماندو تا Phaplu رفتیم شب رو در هتل اورست در فاپلو استراحت کردیم. صبح روز بعد از Phaplu با یه جیپ دیگه تا Kharikhola رفتیم و بعد از دو روز جیپ سواری بالاخره ساعت 10 شب رسیدیم به انتهای جاده‌ در محلی به اسم Khari la pass، پیاده شدیم و با استفاده از هدلامپ حدود نیم ساعت کوهنوردی کردیم تا به اولین تی هاوس رسیدیم و یک خانواده سه نفره با آغوش باز پذیرای ما شدن. شب رو پیش این خانواده خونگرم با هزینه بسیار کم اقامت داشتیم (1500 روپی برای اقامت، شام و صبحانه، هر روپی 300 تومن ماست). در واقع به خاطر کنسل شدن پرواز دو روز از برنامه کوهنوردی عقب بودیم. و البته حدود 20کیلومتر به مسیر پیمایشمون اضافه شد.

اولین روز پیمایش در منطقه اورست :(Khari la pass to Phakding)و در این روز به صورت رسمی کوهنوردی ما شروع شد. قرار بود در این روز با طی مسافتی حدود 25کیلومتر برسیم به Phakding و چون از برنامه عقب بودیم تصمیم گرفتیم از مسیر جنگلی و بیراهه بریم و بدون عبور از روستای لوکلا، مستقیم به فاکدینگ برسیم. مسیر جنگلی و بسیار زیبا بود تنها بدی داشتن پله های بی شمار بود که در تمام روزهای آتی هم باید تحملش میکردیم :)چند تا عکس ببینیم از اولین روز پیمایش ما در منطقه اورست، نپال:برای مطالعه ادامه سفرنامه اینجا کلیک کنید.

حق کپی رایت عکس ها متعلق به سعید هادی پور است.